سجده هایم...
جمعه, ۶ شهریور ۱۳۹۴، ۱۲:۲۰ ق.ظ
همانطور که پیشوایم گفت،ذلیلت میکنم با سجده هایم.
اجر میبرم از زجرت و لذت میبرم از ذلتت.
تو از خضــوع من فرار میکنی و من از غرور تو.
تو از سجده فرار میکنی و من به سجده افتخار.
ابلیس!اگر چه این زانوان از طول سجده به درد اذعان کنند و پیشانی از مهر خشوع پینه ببنددد، باز هم خشنودم.
خشنود از نعره های ناتوانی تو، که بلند تر و بلند تر میشود و لبخند رضایت خدا،که ملیح تر و ملیح تر...
"
قال علی (ع ): ان العبد اذا
سجد نادی ابلیس :یا ویله اطاع و عصیت و سجد و ابیت
وقتی که بنده ای سجده کرد، ابلیس فریادمی زند وای بر من ! او اطاعت کرد، ولی
من معصیت کردم ، او سجده کرد و من از این عمل سرباز زدم .( بحار الانور، ج ,82 ص
233 )"
دو رکعت قصه،رسول نقی ئی
۹۴/۰۶/۰۶