وصل و موصول...

یکی را میشناسم که می گوید:تمام دنیا از فاطمه (س) است.اگر او نبود،هیچ نبود.

گفتم:پس ما چی؟یعنی ما هیچی نیستیم؟ما هیچ ارزشی برای خدا نداریم؟

گفت:هرچه قدر خودت را بیشتر به این خانواده نزدیک کنی،ارزشت پیش خدا بالامیرود.

و من همچنان درگیر این حرفم...

چرا نمیتوانم...چرا نمیخواهم...چرا نمی شود...

چرا نمی شود دست به دامان این خانواده شوم...چرا نمیتواند نزدیک شوم...چرا نمیتوانم دلم را گره بزنم به این خانواده...

ریشه هایمان را فرو کرده ایم در مرداب دنیا.آنقــــدر در زمین گشته ایم که از صعود می ترسیم.از تعالی میترسیم.از بالا رفتن میترسیم...

آنقــــدر شیفته مادیات شده ایم که نردبان معنوی  که خداوند برایمان انداخته،از دل عرش تا فرش زمین،نمی خواهیم که هیچ،نمی بینیم...

دلم بندگی میخواهد...

دلم وصل شدن به اهل بیت میخواهد....

دلم عشق میخواهد...معشوق میخواهد...

دلم خیلی چیزها میخواهد....

دلم «انتظار» میخواهد...

خدایا...

توفیق انتظار بهمان عطا کن...

یا نور پنهان پشت ظلمات...

یا سپیده ی تاریکی های عالم...

توفیقمان بده...

دعایمان کن،که سخت محتاج دعاییم...

ارزش ارزشها در انسان، درد داشتن است...

... گروهی، مانند عرفای خودمان، آن دردی که در انسان سراغ دارند و دائما آنر را تقدیس میکنند درد خداجویی است.

می گویند این درد از مختصات انسان است و ختی انسان به این دلیل بر فرشته ترجیح دارد که فرشته بی درد است ولی انسان درد دارد...

انسان کامل، شهید مطهری

 

نزدیک ترین حالت زن به خدا

امروز این روایت رو توی یه کتاب خوندم.خیلی قشنگ بود:

پیامبر اکرم(صلی الله و علیه و آله)از اصحاب خود پرسیدند:«زنان در چه حالتی به خدا نزدیک ترند؟:»خبر این سوال به حضرت

زهرا(س)رسید.ایشان فرمودند:«نزدیکترین حالت زن به خدا هنگامی است که درون خانه خود باشد.»پیامبر با شنیدن این پاسخ از سوی

دختر گرامی اش فرمودند:«فاطمه پاره تن من است»